Niemcy

Wśród win niemieckich najpopularniejszym jest Riesling, uprawiany w większości winiarni w dolinie rzeki Moseli, Rheingau, Badenii oraz Rfeinhessen. Owoce z tego szczepu wyraźnie oddają charakter siedliska, więc wina mogą się bardzo od siebie różnić. Aromaty wahają się od delikatnych kwiatowych do owocowo-brzoskwiniowych. Skala wytrawności jest szeroko rozpostarta od kościście kwaśnych po soczyście słodkie. Niemieckie winiarstwo skupia się przede wszystkim wzdłuż Renu, który przemierza przez większą część kraju na zachodzie. Poza dorzeczem Renu istnieją dwa ciekawe regiony na wschodzie Niemiec, czyli Saale-Unstrut oraz Saksonia. Większość obszarów, na których masowo uprawia się winorośle, znajduje się w najchłodniejszej strefie klimatycznej z wyjątkiem Badenii. Powstają tu przede wszystkim wina białe, choć w ostatnich latach ich przewaga nad czerwonymi wyraźnie się zmniejsza. Chłodny klimat ma też swoje zalety. Długie i powolne dojrzewanie owoców sprawia, że niemieckie rieslingi potrafią osiągnąć właściwy poziom cukru, zachowując jednocześnie wysoką kwasowość. Wina niemieckie posiadają swoje oznaczenia i kategorie, które przedstawiają się w następujący sposób:

kabinett– zbiór podstawowy, zwykle najbardziej wytrawne wina

spätlese– późny zbiór, zwykle wina mniej wytrawne

auslese– późny zbiór selekcjonowanych kiści winogron, zwykle wina półsłodkie lub słodkie

beerenauslese– późny zbiór wyselekcjonowanych gron dotkniętych szlachetną pleśnią; wina słodkie

trockenbeerenauslese– zbiór wyselekcjonowanych podsuszonych gron; wina słodkie

eiswein– zbór wyselekcjonowanych kiści winogron po pierwszych przymrozkach, tzw. wino lodowe; wina słodkie.

Podział win ze względu na stopień słodyczy:

trocken– wytrawne (cukier resztkowy 4-9 g/l przy kwasowości powyżej 2g/l),

halbtrocken– półwytrawne (cukier resztkowy 12-18 g/l przy kwasowości powyżej 10g/l),

lieblich– półsłodkie lub słodkie (cukier resztkowy 18–45g/l),

süß/fruchtig– słodkie (zawartość cukru powyżej 45g/l).